Dag 361

Bezoek aan Duitse wijnboeren, dag 1

Vandaag ben ik vroeg vertrokken naar Duitsland, met als doel het Ahr wijngebied, onderdeel van de Rheinpfalz. Hier in dit wijngebied ben ik op zoek naar mogelijkheden om meer ervaring op te doen in de gaard. Ik stel de Winzer (Duitse wijnboer) de vraag of zij ermee geholpen zijn met mijn inzet in hun bedrijf voor één week, een korte stage. En dat hoop ik vier maal een week te kunnen doen voor 1 september 2014.

In september begin ik in België met een vakopleiding, wat mij elke week een avond naar het Belgische Hasselt moet brengen. In die periode kan ik niet zomaar meer een week weg. Die cursus vraagt een aardige investering. Niet zozeer in geld, de opleiding is goed betaalbaar. Nee, het gaat meer om mijn persoonlijke investering in tijd en de gevolgen daarvan voor mijn gezin.

Vooraf aan het aangaan van deze uitdaging, wil ik goed geproefd en geroken hebben aan het taaiste stuk van het wijnboerschap: de noeste arbeid in de gaard. Of althans, zo goed als mogelijk, in deze fase van mijn ontwikkeling. Ik heb nog een baan die de nodige tijd van mij vereist, en het nodige aan inkomen oplevert. In de ongeveer zes weken aan vakantie die ik tot mijn beschikking heb, wil ik graag vier weken geven aan dit onderzoek.

De stage moet een soort win-win situatie opleveren. Mijn persoonlijke doelen in de weken ervaring in Duitse gaarden moeten hand in hand gaan met de voordelen voor de Winzer. Mijn persoonlijke doelen zijn:
- Met de poten in de modder een week eerlijke arbeid in de gaard, om een gevoel te krijgen bij wat de gevolgen zijn van mijn keuze. Ik geloof dat het werk in de wijnkelder - het Walhalla waar de wijn gemaakt word - mij geheel gaat bekoren en interesseren. Bekoren en interesseren van het werk in de gaard is minder evident. Het is repetitief werk, wat ik alleen moet doen, als gevolg van de schaal waarin de gaard wil beginnen. Hoe voelt dat?
- Opbouwen van een netwerk van (Duitse) bedrijven en personen in de wijnindustrie. Bedrijven waar je ranken kan kopen, wijn (mobiel) kan laten bottelen, schuimwijn kan laten maken, machines kan kopen. Maar ook een netwerk van personen, zoals oenologen.
- Inspiratie opdoen voor keuzes in mijn wijnbedrijf, die het uniek en bijzonder kan maken. Welke keuzes maken deze wijnboeren, waar ik vandaag en morgen langs ga en waar ik in de toekomst stage ga lopen?

Hier aan de wildragout, in een restaurantje in Brauneberg aan de Moezel, maak ik verslag op van de twee bezoeken van vandaag.

1. Weingut Peter Kriechel, Ahrweiler
Kort voor mijn vertrek heb ik lukraak een paar wijnboeren gevonden op het internet. Hier in de Ahr een stuk of vijf, want ik weet nog niet goed wat te verwachten. De eerste die ik wil opzoeken is niet te vinden op het adres van de website. Ik bel het telefoonnummer wat bij het bedrijf hoort en verneem dat op dat adres alleen een postbus is! De man die ik spreek heeft het wijndomein samen met een maat. De maat gaat meer over het werk in de gaard en hij verzoekt mij om met die maat verder te schakelen. Die krijg ik niet te pakken, dus ik kies wijngaard nummer twee op mijn lijst.

Nu éérst even bellen, voordat ik weer naar een postbus sta te koekeloeren. De wijnboer neemt enthousiast op en staat open voor een bezoek aan zijn gaard, een paar kilometer verderop van de plek waar ik sta. Ik word even later gastvrij ontvangen door Michael Kriechel, een van de zeven huidige eigenaren van dit familiebedrijf.

Michael luistert eerst aandachtig naar mijn verhaal, hoe ik een Nederlandse Wijnboer ga worden. Hij reageert daar enthousiast op en vertelt dat hij samenwerkt met een paar mensen om in Zweden een gaard op te zetten, nog wel met klonen van zijn eigen Frühburgunder. Eigenlijk geeft hij meteen aan graag mee te werken aan mijn plan en accepteert het voorstel om in zijn bedrijf een stage te gaan lopen. We spreken voorlopig de tweede week van april af.

Na dit goede, gezellige en vooral duidelijke gesprek, nemen we nog uitgebreid de tijd om de wijnkelder te aanschouwen. Daar wordt onomstotelijk duidelijk dat het hier om een groot bedrijf gaat! De kelder heeft dimensies die van de straatzijde niet te bevroeden zijn. En alles wordt in het bedrijf zelf gedaan, veelal met de hand en zeker met respect naar de natuur. Niet biologisch, eigenlijk om dezelfde bezwaren als ik heb tegen dit predicaat.

Aan het einde neem ik nog de kans om het een en ander te proeven. Het bedrijf – het Ahrgebied in het algemeen – maakt veel rood, wijn in de stijl van de Bourgogne en vooral de Elzas. Ik proef variaties van de Spätburgunder, Frühburgunder en de Regent. Door de potentie van de Regent in Nederland – alhoewel met kanttekeningen – en de goede smaak van deze wijn, bestel ik hiervan een doos voor thuis!

2. Weingut Sonnenberg, Bad Neuenahr
Via Fred Lorsheid, wijngaard De Vier Ambachten, heb ik de naam van Marc Linden van Weingut Sonnenberg doorgekregen. Op zijn vele wijnreizen is Fred het bezoek aan deze man goed bijgebleven. "Een man met een verhaal", zo bracht Fred het.

Herr Linden stelde niet teleur. In korte en krachtige zinnen gaf hij aan het begin van ons gesprek weer hoe hij aankijkt tegen het starten van een wijnbedrijf, het goede en slechte van wijn maken, hoe hij zelf te werk gaat en wat hij en zijn vrouw allemaal ondernemen in de omgeving van zijn bedrijf.

Daarin viel me het meeste op hoe hij het werk in de wijnkelder beschouwd. Hij beschrijft het simpel als een werk waarin je alleen maar mag hopen zo min mogelijk fouten te maken. De wijn wordt in zijn visie gemaakt in de gaard. Daar worden alle smaken en potentie in de druif gestopt, door goede mineralen in de grond, de juiste onderstokken en druivenrassen, en goed beheer van de hout, groen en tros.

In de wijnkelder kan je – nee, moet je – geen smaken meer toevoegen. Door goede behandeling van de druif, jusite gisting, goed klaren en zuuromzetting, et cetera, maakt hij in mono cépage pure wijnen waarin terroir terug te vinden is. Geen kilo’s hout of andere trukendozen, nee: het pure spul.

En dat super eigenwijs gemaakt! En dat trekt mij zo aan het vak. Ja, je moet gewoon eigenwijs zijn als wijnboer, om je plek aan de bovenkant van de markt te bemachtigen en waar te maken. Reeds.

En ook deze wijnboer staat open voor een stage, waarbij hij aangeeft dat het in augustus altijd wat rustiger is, maar daar buiten er altijd voldoende werk is. Ik ga thuis een week prikken en aan hem doorgeven.

Voor vertrek nog even geproefd van zijn wijnen. De rode zijn van hoge kwaliteit, maar nog jong en gesloten. Ik ben nu niet op zoek naar een oplegwijn, dus neem twee dozen witte wijn mee. Een doos Grauburgunder Feinherb en een doos Blanc de Noir Spätburgunder, beide uit 2012. Zeker de laatste is gewoon een smaakexplosie in je mond, na een mooie ongewoon rijke neus, afgerond met een ellenlange afdronk. Halverwege de route naar mijn hotel in Brauneberg, proef ik ‘m eigenlijk nog steeds…