Afgelopen week heb ik mijn eerste stage gelopen bij het Duitse wijnbedrijf Weingut Peter Kriechel in de Ahr. Hieronder een impressie!
Dag 1
Maandag hier om half acht aangekomen en enthousiast en gastvrij ontvangen. Mij werd een kamer gewezen waar ik mag overnachten, op een curieuze plek! Achter de etiketteer- en afvalmachine een oud trappetje op naar de bergzolder. Deurtje door, nog een deurtje door en dan de deur door, de complete maar gare inrichting voor je. Kookplaat, magnetron, koffieautomaat, alles is er en werkt! Alleen, tsja, niet modern.
Vervolgens met Kiki mee in de Unimog (kruising tussen een vrachtwagen en een trekker) naar een van de opslagruimten van Weingut Peter Kriechel. Daar de rover, een klein sterk trekkertje op rupsbanden, omgebouwd. Op zo'n ding kan je meerdere modules zetten en wij hebben gewisseld van spuitinstallatie naar een klepelmaaier. Kiki deed het zelf voor het eerst alleen, dus hij kwam er ook niet zomaar uit. Geinig!
Aansluitend met Michael, een van de eigenaren, bij de verschillende stukjes gaard die het bedrijf heeft in de omgeving van Ahrweiler langs. De bijzondere lente heeft er voor gezorgd dat de ranken al aan het ontluiken zijn. Biedt potentieel voor het wijnjaar, maar oh wee als het nog een keer gaat vriezen...
Na de lunch het zware werk! Een van de gaarden is opnieuw aangeplant. Afgelopen zaterdag zijn de geënte plantjes machinaal in de grond gestoken. Vandaag zetten we de plantstokjes waarlangs de ranken eerst omhoog groeien. In het totale werk volgt dan nog:
- de aluminium tussenpalen plaatsen;
- houten beginpalen;
- houten palen bij de tussengang;
- grondankers de grond in;
- onderste twee draden spannen (staal);
- plantstokjes aan de eerste draad vastmaken;
- draadveren aanbrengen; en
- bovenste zes (acht totaal) draden (kunststof) spannen.
 |
| Het uitzicht vanuit de gaard |
Op dinsdag ben ik de complete dag in de gaard geweest, met Kiki, Max en Michael, verder werkend aan de opbouw. Een groot deel van de tussenpalen zitten nu in de grond.
En dit alles op een kale, steile helling! Ongelooflijk dat iemand ooit heeft bedacht op zulke hellingen een gewas te gaan verbouwen. Ik ben erg blij dat ik tegenwoordig goed getraind ben. Ik lig nu op bed met genoeg kleine pijntjes links en rechts. Maar vijf jaar geleden was ik tien keer dood geweest ;-)
Dag 3
Op woensdag mag ik met de keldermeester mee naar Koblenz, waar de wijnen van het bedrijf gekeurd worden. Daar bepaalt men of de wijn op de markt mag komen en onder welke classificatie. Dat was heel speciaal!
56 wijnen proeven voor de lunch… Dat doet men hier professioneel bij de Landwirtschaftskammer. De wijnboeren die een wijn op de markt willen brengen als wijn uit de Ahr, het wijngebied hier, of zelfs een kwaliteitslabel op de wijn willen hebben, moeten alle wijnen laten keuren. Dat gebeurt op de Landwirtschaftskammer van de overheid. Maar dan niet door ambtenaren, nee, de keuring wordt uitgevoerd door de wijnboeren zelf!
Of in dit geval door de keldermeester (ook wel oenoloog) van het bedrijf. Op woensdag ben ik de hele dag met deze man, Michael, op pad geweest. Hij is al 14 jaren in dienst van Weingut Peter Kriechel en is eigenlijk de enige man op een strategische positie in het bedrijf die géén lid is van de familie. Hij heeft wel tijdens zijn opleiding stage gelopen bij het familiebedrijf en toen goed bekend en bevriend geworden. Na wat omzwervingen bij onder meer een zeer grote coöperatie in de Ahr is hij nu zeer goed op zijn plek!
Afijn, woensdagmorgen vroeg met Michael naar Koblenz gereden, om aldaar mee te maken wat een wijnkeuring inhoudt. Je wordt geplaatst aan een lange tafel waar tussenschotjes op staan. In dit geval werd de keuring uitgevoerd door nog twee wijnboeren. Ik sloot aan als vierde in het rijtje. Ja, ik kreeg ook een officieel papier waarom in de keuring moest invullen en kreeg vervolgens op hoog tempo elf keer zes wijnen ingeschonken. Viel Gluck, Herr Reiken! Gelukkig, mijn keuringsoordeel is géén onderdeel van het resultaat.
Het gaat bij deze keuring niet om het uitdelen van medailles of andere prijzen. Dat gebeurt op ongeveer dezelfde manier, maar op een ander moment. Nee, het gaat hier in eerste instantie om het vinden van fouten in de wijn. Dat resulteert erin dat de wijn niet als wijn uit een bepaald gebied op de markt mag komen. Wel als tafelwijn of landwijn, maar daar gaan de boeren niet voor. Gelukkig is een fout in de wijn vaak te herstellen, alhoewel nooit goedkoop, omdat de wijn al in de fles zit…
De proever kan een wijn tussen de nul en de vijf punten geven, de resultaten worden opgeteld en gemiddeld. Een eindresultaat tussen de 0 en de 1,5 punten resulteert in een afkeuring! De proevers proeven de wijnen blind. Ze weten, aan de hand van de informatie op de keuringslijst, uit welk gebied de wijn komt, van welk jaar deze is en van welke druifsoort. Met hun kennis weten ze dan hoe de wijn zou moeten smaken, zonder dat ze een bepaald wijndomein kunnen bevoordelen of dissen. Ze weten wanneer de wijn gewoon, goed of heel goed is, of natuurlijk wanneer er dus de fout in zit.
Komt een afkeuring voor, dan kunnen de proevers, nadat de punten zijn gegeven, nog wel onderling kort overleggen en elkaar toelichten wat er mis zou zijn met een wijn. Dit kan nog leiden tot een aangepast oordeel, maar meestal leidt één nul van een van de proevers na overleg tot een gemeenschappelijke nul. Als ze niet al allemaal een nul gegeven hadden om mee te beginnen.
Afijn, aan mij de taak om op hun tempo mee te proeven en mijn oordeel te vergelijken met die van de heren. Oei, dat is niet makkelijk! Ik begon al op de verkeerde voet: ik probeerde alles te proeven. Iets wat een geoefende proever best kan, maar ik als amateurtje… Na drie keer zes wijnen overgestapt naar het concept: denk ik dat ik een fout proef of niet, en dat vergelijken met de mening van de meesters! Pfoe, dat is al niet mals. Hoge concentratie, rustig proeven, blijven denken “wat zou er hier niet kunnen kloppen”, uitspugen, snel opschrijven, volgende wijn… Zie hier het resultaat van mijn noeste arbeid en let erop hoe ik steeds minder schrijf. En nee, dat heeft niets te maken met eventuele beneveldheid :-)
 |
| 11 maal 6 wijnen beoordeeld. Soort van... |
Vervolgens terug naar “huis”, de kelder in, de Pinot Noir (basiswijn bij Kriechel) zoet maken. Hier in de Ahr is rode wijn je van het, als meest noordelijke rode wijngebied van de wereld. 85% van alle wijn is rood. Die dwazen hier maken en drinken ook graag halfzoete en zoete (Lieblich) rode wijn. Serieus! Het werk begint met drie vaten (ongeveer 6000 liter groot, 2/3 gevuld) droge rode Pinot Noir wijn, en 1.000 liter zoete druivensap met hoog suikergehalte.
De truc is dat aan halfdroge wijn wettelijk is bepaald dat daar niet meer dan 14,5 gram per liter restsuiker mag zitten, ofwel: suiker die niet omgezet is in alcohol. Dus eerst suiker toevoegen aan de halfdroge en daarna meten. Mocht na de theoretische berekening iets mis zijn in de praktijk, dan kan nog wat van de droge wijn uit het eerste vat toegevoegd worden aan het vat van de “mislukte” halfzoete, om het suikergehalte van die weer terug te brengen. Vervolgens gooi je gewoon al het overige suiker in de zoete wijn. Zoet is zoet, geen grens. Deze werd uiteindelijk gemaakt met 31,5 gram restsuiker, maar die mafkezen in de omgeving maken gerust zoete wijn met meer dan 120 gram. Jak, gewoon jak.
Dag 4
Donderdagochtend weer de berg op, de nieuw aangeplante gaard verder opbouwen. Verder met meer plantstokjes, planten, gaten maken, palen de grond in rammen, alles keurig haaks en in een rechte lijn, in de volle zon met een gezellig zooitje kerels. Goed te doen, kom ik achter. Ik werk ook veel alleen, wat mij een goed gevoel geeft bij waar ik voor sta, als ik wijnboer ben geworden.
De middag brengt iets curieus: Michael Kriechel vraagt mij om deel te nemen aan een proeverij. Huh, watte? Ja, er komen een aantal Taiwanezen, waaronder de minister van landbouw. Oh, okay, en wat wil je dat ik daar doe? Oh, dat is vast interessant voor je… Okay, Michael, als jij het zegt. Eindresultaat: die knakker spreekt zo gebrekkig Engels, ik ben de sigaar! Michael praat alleen Duits, de minister ook Engels, er is een Taiwanees die redelijk Duits kan en vertaalt gewone taal in het Taiwanees, er is een Duitse official in de groep die ook wat Engels er tussendoor gooit én er is een dame die ook Nederlands kan, want ze heeft in Wageningen gestudeerd. En Erik mag het allemaal bij elkaar brengen. Hop! Ik klaag niet, ik mag met de wijnen mee proeven. En deze slik ik door, há! Michael trouwens ook.
Dag 5
We gaan de ochtend weer naar de gaard, met als doel alle ranken in de grond te hebben, inclusief drie liter water per rank. En het lukt! Ik heb de eer de laatste te poten.
 |
| De laatste rank |
 |
| Alle ranken drinken 3 liter water |
Als afsluiter had ik graag nog wat wijn gekocht van het bedrijf, om thuis in de kelder te leggen. Weinig kans! Ik kreeg het allemaal gratis mee.
